گاهی مددجویان یک مرکز خیریه نیازهای خرد و اندک مالی دارند که با پرداخت وام رفع میشود اما برخی مسائل صرفا با مشارکت مردمی قابل حل است.
خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ گاهی مددجویان یک مرکز خیریه نیازهای خرد و اندک مالی دارند که با پرداخت وام رفع میشود. آنها امکانی برای حضور در مسیر بانک و معرفی ضامن ندارند و به همین دلیل با ایجاد صندوق قرضالحسنه در کنار دیگر فعالیتهای خیریه این نیاز را از آنها رفع خواهد شد.
میثم کولیوند متولد سال ۱۳۶۹ فارغ التحصیل رشته علوم اجتماعی در مقطع کارشناسی ارشد و مدیر مؤسسه «مهر پویان اندیشه توانا» شهر تویسرکان است. این مرکز از سال ۱۳۹۸ شروع به کار کرده و با حضور چهار کارشناس در دفتر و ۱۰ رابط روستایی به عنوان تسهیلگر فعالیت میکند.
بیشتر خدمات این مرکز در حوزه اجتماعی پیشگیری و توانبخشی است. افراد معلول و زنان سرپرست خانوار را پوشش میدهند و در سطح شهر و روستا خدمات پیشگیری ارائه میشود.
این مؤسسه همچنین با همکاری آموزش و پرورش برنامههای آموزشی و آگاهسازی در مدارس روستاها در زمینه پیشگیری از معلولیتها و پیشگیری از خودکشی و آموزش مهارتهای زندگی را برای دانشآموزان اجرا میکند.
هزینههای مجموعه شامل دو بخش است؛ بخشی که از طرف خیرین تأمین میشود و بخشی که شامل کمکهای دولتی است و از مسیر بهزیستی ارائه میگردد. تفاهمنامه آنها با بهزیستی بر مبنای سودآوری و کسب درآمد نیست بلکه نوعی مشارکت مردمی برای حل مسائل مردم است. مثل بیمه تکمیلی که مددجو هزینههایش را پرداخت میکند و با ارائه مدارک هفتاد درصد هزینه پرداختی توسط مؤسسه عودت داده میشود. البته بسیاری از مددجوها که جزو دهک ۱ تا ۴ هستند و نمیتوانند همان مبلغ سی درصد را پرداخت کنند با کمک، حمایت و همکاری خیرین و نهادهایی مانند سپاه پاسداران مشکل مربوط به بیمه تکمیلیشان حل میشود.
در حوزه معلولان به اشتغال آنها توجه ویژه میشود. اگر معلولی شغل داشته باشد بسیاری از مشکلات روحی و روانیش حل میشود. در روستاها افراد معلول حس و حال بیرون آمدن از خانه را ندارند. اعضای این مؤسسه با خانوادههای این افراد صحبت و اقدام به فرهنگسازی کردند تا متوجه شوند که معلولیت عیب و عار نیست و باید بچههای معلول خود را به جامعه بیاورند تا با حضور در جامعه روحیهشان بهتر شود.
این مؤسسه تا کنون توانسته است برای صد و بیست نفر وام چهار درصدی بگیرد و با مبالغی بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان که در اختیار معلولان قرار گرفته است، توانستهاند شغلی برای خودشان ایجاد کنند.
برای جلوگیری از هدر رفت تسهیلات و پایداری مشاغل طرح استاد شاگردی را اجرا کردند که افراد با حضور نزد استادان آموزش ببینند و پس از کسب مهارت با کمک بلاعوض بهزیستی و دریافت وام بتوانند در حوزه فعالیت خود موفق شوند. در این طرح به افراد مشاوره داده شده و با توجه به معلولیت شغلی را به او معرفی میکنند که بتواند در آن به موفقیت دست پیدا کند.
آنها در ۱۰۳ روستا فعالیت میکنند، ۳۵۰ پرونده فعال در شهر و ۱۱۰۰ پرونده در روستاها دارند که به آنها خدمات ارائه میشود. برنامههای آنها در حوزه اشتغال این است که به جای پرداخت وامهای پراکنده افراد را در قالب کارگاههای بیست نفره جمع کنند تا بتوانند به شکل پایدار به مشاغل مورد علاقه خود بپردازند.
مؤسسه در بحث فرهنگی رابطهایی در مساجد و پایگاهها دارد و در مراسمها به موضوعهایی مانند پیشگیری از اعتیاد میپردازد. تشریح این مباحث و آموزشها برای مردم در جاهایی مانند روستاها بسیار تأثیرگذار بوده است. برای رفع نیازهای خرد و اندک مالی مددجویان نیز اقداماتی را انجام میدهند و با هدف جلوگیری از اتلاف وقت و انرژی آنها نزد بانک و نیاز به اخذ ضامن یک صندوق قرضالحسنه راهاندازی کرده که به صورت گروهی فعالیت میکند؛ بدین صورت که بهزیستی آوردهای برای گروهها پرداخت میکند و ماهیانه صد هزار تومان توسط افراد واریز میشود و توافق میشود تا از مبلغ موجود در صندوق پنج میلیون تومان به هر فرد برای حل مشکلاتش پرداخت شود.
انگیزه اعضای این مؤسسه از انجام این کارها معنوی است و اگر چنین انگیزهای نباشد فعالیتها قطعاً تداوم نخواهد داشت. آقای کولیوند خود معتقد است اگر طی هشت سال که در این مجموعه به کار خیر مشغول بودهاست به هر فعالیتی میپرداخت قطعاً نتیجه مالی بیشتری برایش داشت اما در این حوزه متمرکز شده و از این موضوع راضی است.
عایدی مالی آنها از این حوزه بسیار محدود است افراد تحصیل کرده و عمدتاً دارای مدارک کارشناسی و کارشناسی ارشد هستند به عنوان مددکار با ماهی دو میلیون تومان و پانزده روز بیمه در ماه با این مؤسسه همکاری میکنند.