رئیسجمهور در جلسه دولت، یکشنبه ٢٠ آبان: «اگر از همه نیروها که صادقانه میخواهند به کشور خدمت کنند، استفاده کنیم و اگر همه با هم باشیم، اقتدار پیدا میکنیم و هیچ قدرتی نمیتواند به ما ضربه بزند».
به گزارش خبرآنلاین روزنامه شرق نوشت: این جملات را دیگر همه ایرانیان از حفظ دارند زیرا این مضمون از زمان ظهور جراح قلب در فضای انتخابات تا اکنون که صد روز از ریاستجمهوری او میگذرد، پیوسته ورد زبان او بوده است. اما معلوم نیست اثرات عملی چنین رویکردی که اسم آن را وفاق گذاشتهاند، کجا و چگونه میتوان ارزیابی کرد. کدامیک از وعدههای او تاکنون محقق شده و این صدروزه را او و دولتش چگونه سپری کردهاند.
این را که کمترین تغییری حتی در ادبیات نه رئیسجمهور و نه وزیر خارجه و نه هیچکدام از دولتمردان درباره مسائل منطقه و اروپا و غرب پیش نیامده که هیچ، بلکه با وجود کوبیدن بر طبل جنگ در صداوسیما و اغلب تریبونهای رسمی در برخی موارد ادبیات وزیر خارجه ما از ادبیات برخی امامان جمعه هم شدیدتر و غلیظتر است، باید به حساب نظریه وفاق رئیسجمهور گذاشت؟ و این را که سخنگوی خوشگوی دولت برخی اقدامات معمول و مرسوم مثل افزایش دستمزد اضافهکاری پرستاران را بهعنوان موفقیتهای دولت و تحت عنوان دستاورد مطرح میکند، باید نتیجه همین وفاق دانست؟