پهپادهای ایران طی سال‌های اخیر به شهرت جهانی رسیده‌اند. حالا با یکی از قدیمی ترین مهمات پرسه زن ایران، پهپاد انتحاری ابابیل ۲ آشنا شوید.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و براساس گزارش گجت‌نیوز، امروزه نبردها محدود به موشک‌پرانی شده و کشورها سعی می‌کنند با جلوگیری از درگیری نظامی تن به تن و مستقیم، بمب و موشک روی سر دشمن خود بیندازند. اسرائیل در مقطع کنونی با جنگنده‌ها و توپخانه، اهدافی را در لبنان و غزه نابود می‌کند و روسیه و اوکراین نیز سعی می‌کنند به کمک پهپادها و موشک‌های کروز، به مقاصد خود برسند.
در جنگ کوتاه و گذرایی که کشورمان با رژیم صهیونیستی داشت، دیدیم که پهپادها توانستند به صورت انبوه به اسرائیل هجوم ببرند و ایجاد رعب و وحشت کنند. پهپاد شاهد ۱۳۶ ساخت ایران که امروز روسیه با استفاده از آن‌ها به اهداف خود در خاک اوکراین رسیده، نمونه‌ای از پیشرفت‌های گسترده جمهوری اسلامی در راستای تقویت قوای نظامی است.
نگاهی به پهپاد انتحاری ابابیل ۲
تخصص مهندسان ایرانی در ساخت انواع پهپادها را می‌توان در پهپاد انتحاری ابابیل ۲ مشاهده کرد. سابقه این مهمات سرگردان که شبیه نخستین موشک پرسه زن جهان است، به دهه ۱۹۹۰ میلادی باز می‌گردد. نام این پهپاد از پرنده ابابیل وام گرفته شده و نمونه ارتقایافته ابابیل ۱ است که البته تا امروز تصاویری رسمی از آن دیده نشده است.
پروژه ساخت ابابیل ۱ در اثنای جنگ تحمیلی عراق به ایران مطرح شد و عده‌ای معتقد بودند که پیش نمونه‌ای برای ابابیل ۲ بوده است. پهپاد انتحاری که در زمره مهمات سرگردان دسته‌بندی می‌شود، از اواسط دهه ۹۰ میلادی به خدمت درآمد. همچنین حدود بیست سال بعد، ایران این پهپاد را به نیروهای نیابتی خود در سوریه، عراق و یمن داد تا علیه نیروهای آمریکایی و اسرائیلی مورد استفاده قرار بگیرد.
ابابیل ۲ نخستین پرواز عملیاتی خود را در سال ۱۹۹۷ میلادی با موفقیت طی کرد و به گزارش برخی منابع، از سال ۱۹۹۲ وارد خط تولید شد اما اوایل سال ۱۳۸۰ شمسی کسی اطلاعات زیادی از موجودیت آن نداشت.
بدنه این پهپاد انتحاری به شکل استوانه بوده و در انتهای بدنه شاهد تعبیه دو بال هستیم و دو کانال هم در قسمت جلویی به چشم می‌خورد. مجموع بال‌ها و کانال‌های جلویی، پایداری و چالاکی این مهمات انتحاری را تضمین می‌کنند. جنس بدنه از کامپوزیت بوده ولی در برخی مواقع از بدنه آلومینیومی هم استفاده شده است.
پیشرانه پیستونی ابابیل ۲ در قسمت انتهایی بدنه جای گرفته و یک ملخ دو تیغه هم دارد. پیستون دو سیلندر WAE ۳۴۲ ساخت کشورمان نیست و در خارج ساخته شده ولی بعدا نیروهای متخصص داخلی موفق به تولید آن در داخل شده‌اند. (با حداکثر توان ۲۵ اسب بخار)
با موتور پیستونی ۲۵ اسب بخاری، ابابیل می‌تواند به حداکثر سرعت ۳۷۰ کیلومتر در ساعت برسد و سرعت کروز آن ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت است. طول این پهپاد ۲.۸ متر بوده و حدود ۸۳ کیلوگرم وزن دارد. ۳۰ کیلوگرم از این وزن مربوط به کلاهک جنگی است. ابابیل ۲ تنها یک نسخه انتحاری نیست و ایران موفق شده نمونه‌های آزمایشی پدافند هوایی و نسخه شناسایی یا جاسوسی آن را بسازد. با این حال همه نسخه‌ها قادر به حمل ۳۰ کیلوگرم بار هستند که می‌تواند کلاهک جنگی یا تجهیزات جاسوسی باشد.
لانچر پرتاب ابابیل ۲
ابابیل ۲ از روی ریل یک خودرو ۹۱۱ پرتاب می‌شود ولی گفته شده قادر به پرتاب از روی خودروهای تویوتا و کامیون‌های مختلف است و محدودیتی از این جهت ندارد. برای این که پهپاد انتحاری ابابیل ۲ به آسمان پرواز کند، نیاز به یک بوستر کمکی راکتی خواهد داشت.
پس از پرتاب به کمک بوستر کمکی، پیشرانه پیستونی آغاز به کار کرده و حرکت می‌کند. این مهمات سرگردان یا جاسوسی قادر به بازیابی است و می‌تواند با سرعت ۴ متر بر ثانیه با استفاده از چتر نجاتی که دارد این کار را انجام دهد. (چتر نجات در میانه بدنه تعبیه شده)
گفتنی است که هدف اولیه از ساخت و تولید ابابیل ۲، هدفی برای تست سامانه‌های پدافندی و تمرین پدافند بود اما به مرور زمان قابلیت‌های مهم آن کشف و نسخه‌های شناسایی‌اش تولید شد.
در سال ۲۰۰۱ میلادی نسخه هدف این پهپاد به نمایش عمومی درآمد و مدتی بعد ابابیل اس که نسخه شناسایی به شمار می‌رفت، به میدان آمد. نسخه شناسایی ابابیل زیر دماغه خود یک دوربین اپتیکی با چرخش کامل داشت. به احتمال زیاد دوربین اپتیکی این پهپاد توان حرارتی دارد و قابل بازیابی است.
ظرفیت سوخت ابابیل دو ۱۶ لیتر برآورد شده که می‌تواند با این مقدار سوخت ۲ ساعت مداومت پروازی با حداکثر برد ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت داشته باشد. نمونه‌های انتحاری این پهپاد سرگردان دو نوع است که یک نوع در خدمت نیروهای مسلح ایران بوده و تعدادش نسبت به شاهد ۱۳۶ و آرش کمتر است. (به علت برد محدودی که دارد)
نسخه‌ای که در ایران یافت می‌شود از نظر ظاهری تفاوتی با نسخه‌های دیگر ندارد و فقط مدل شناسایی یک دوربین اپتیکی زیر دماغه خواهد داشت که ارزان قیمت بوده و ۱۲ مگاپیکسل وضوح دارد. اما آن نسخه‌ای که گفتیم دست نیروهای نیابتی ایران است، ابابیل تی نام دارد و از دو سکان عمودی که شامل یک سکان روی هر بال می‌شود. (سکان عمودی مرکزی بدنه ندارد)
ابابیل T مجهز به سیستم هدایت درونی شده و با ماهواره کنترل می‌شود و به همین خاطر برای درگیری‌هایی به کار می‌رود که اهداف ثابتی خواهند داشت. پهپاد ابابیل ۲ در ارتش حزب الله با نام مرصاد ۱ و در نیروهای حوثی یمن با نام قاصف ۱ شناخته شده است.
ابابیل وظایفی همچون شناسایی هوایی، نظارت بر میدان جنگ، گشت مرزی، عکاسی هوایی، اصلاح خطای شلیک توپخانه، استفاده به عنوان طعمه برای شناسایی پدافند (luring air defences)، اجرای عملیات‌های انهدام اهداف به صورت انتحاری و آموزش پرسنل پهپادی را به عهده دارد.
۲۲۷۲۲۷
