همه این اظهارات جزو پروتکلهای فکری و برنامهای این ساختار است. پروتکلی که از یکسو وضعیت فاجعهبار نحوه فروش یک حامل انرژی را توضیح میدهد و از سوی دیگر تاکید میکند که این راه ادامه دارد و نگران نباشید. باید نشان داد که رعایت این پروتکل تا چه اندازه برای مردم زیانبار است؟
حدود دو ماه پیش در جلسهای که پیش از مصاحبه رسانهای و عمومی آقای پزشکیان بود، قاطعانه اظهار داشت که امسال حدود ۵ میلیارد دلار برای واردات بنزین باید پرداخت کنیم، درحالی که این ارز را باید برای خیلی از ضروریات زندگی از جمله دارو، آموزش و... هزینه کنیم و من این کار را نخواهم کرد. این استدلال روشن و گویا و منطقی بود، ولی اکنون و هنگام ارایه بودجه، عینا همین کار شده است.
جالبتر اینکه هنگامی که پس از سخنان آقای پزشکیان، افکار عمومی گمان کرده که دولت نمیخواهد سیاست پیشین را ادامه دهد، فوری مسوول شورای اطلاعرسانی رفع ابهام کرده که مردم خیالشان راحت باشد این کار نخواهد شد همان پروتکل قبلی ادامه دارد.
حالا این پرسش مطرح میشود که دولت محترم برای فروش بنزین به لیتری ۱۵۰۰ تومان، طبعا مجبور است مطابق آن گفته آقای پزشکیان، حداقل ۵ میلیارد دلار صرف واردات بنزین کند و برای بنزین تولید داخل هم مطابق گفته خودشان حداقل لیتری ۶۵۰۰ تومان یارانه بدهد (بدون لحاظ کردن هزینه نفت خام رایگان برای بنزین) این پول را از کجا میآورد؟ جز اینکه از جیب مردم برداشته میشود؟ جز اینکه از مخارج ضروری دیگر زده میشود؟ جز اینکه ناکارآمدی در بخشهای دیگر، مثل کیفیت پایین بنزین تولیدی، خودروی تولیدی، جاده بیکیفیت و قاچاق سوخت را میخواهند بپوشانند؟
23302